Eşime ;

[rüzgar_86]

Sevgili Orhan amca 3 senelik komşum bu sabah senle bahçede karşılaştık.Ben bahçede çiçeğimin toprağını değiştiriyordum sende balkona çıktın tırnak kesiyordun neden sonra beni beklediğini düşündüm ki ve işimi uzattım soğuk havaya rağmen seninde işin uzuyordu bir an sen ve yaşadıklarımız film şeridi gibi geçti önümden ne zaman görsem seni geçer zaten 90 yaşında olmana rağmen hayat dolu kültürlü kendini yetiştirmiş adam neden hep sıkıntılarımda sen çıktın ki karşıma moral verircesine
eşimin baskıları yüzünden sana merhaba demek bile nasip olmamıştı taki doğumuma annem gelene kadar anneme demiştim anne orhan amcanın ziyaretine gidemedim bebişi bari el çpmeye götürelim eşimin yokluğundan fırsat bilip bir tabağa ikramlardan koyup inmiştik yanına ve öyle tanışabilmiştik 2,5 sene sonra seni tanıyınca aklıma hep ellerime servis tabaklarıyla eşim tarafından geri çevrilmiştim senin yalnız olduğunu ısrarla söylememe rağmen kimbilir kaç kez evlatların olduğunu hatırlatıp durdu eşim bana ama ya komşuluk hakkı
ve o tabak çok güze bir şekilde pastane de süslenerek geri geldi birde k.çük bir altınla
ve artık eşimden gizli iniyordum sana sütlaç vermeye ve yine sen beliriyordun kapımda elinde dilim pasta ile ne kadar zariftin ne kadar ince o pastayı özel sipariş verdiğin belli idi
ve sevgili ince nacizane eşime sundum nazik ve kibar eşimde aaa bana bunu mu yaptırdın teşekkür ederim canım dedi rolleri unutarak
hayır dedim orhan amca bana yaptırmş güzel ve çiçeği burnunda anneye diyerek ve kızımıza da küçük bir oyuncak almış
neden kendin olmadığın gibi başkalrının da inceliğini kıskanırsın bilmemki

ve bunları düşünerek yürüdüm orhan amcamın balkonunu doğru ve günaydın ve yine içimi parçalayan o nacizane ses yine başladı
Eşimde çiçekkleri çok severdi kızım öyle bir bahçesi vardı ki o öldüğünde komşuları almak için yarıştı ve rahmetli o bahçeyi yapabilmek için beni çok yorardı neden bana demedin ben sana çarşıdan fındık toprağı getirirdim (sense yaşlı bense genç ben bile çarşıya gidip almayı akıl edemezken sende bu incelik içimdeki dalların çatırdadığını hissettim eşim bile saksısını taki çiçek kurumaya yüz tutmuşken aldı)
ve devam etti artık sen benim kızım eşim için de o artık damadım bir kere tanışmak naşip olmadı artık o el sayılır damadım çok şanslı senin gibi hayat dolu güler yüzlü bir eşi olduğu için ve çok ta güzel bir kızı var vallahi çok şanslı
dünkü ağlamalarımı duymuşcasına

[rüzgar_86]

sevgili eşim yine tüm ilgiyi üzerine çekmeyi başardın
kızımıza ilgilenecek bakıcımıza da bana yaptığın gibi tüm yemeklerine kulp bularak
kadıncağızı kızımıza bakma derdin çok yemek yama derdine düşürdün hayır ben buna paayı kızıma ii baksın diye mi veriyorum yoksa sana yemek yapsın diye mi hayır birde senin o aptal olası tafralarına da ve kendi kendine barışmalarına da hayranım artık insanlar sana gülsün diye azıyorum sen ezik bir böcek dahil olamazsın
kadıncağız kızımı ihmal edip sana yemek yapıyor sen dışardan freeze edilmiş yiyecekler getrip kendin pişiriyorsun
her gün bakıcım fikir değiştirir oldu bugün terket diyor yarın boşver yılma devam et diyor kadını iki ayda bana benzettin helal olsun
kadın senin ayrıntıların yüzünden artık ömrü boyunca evde yemek yapmıyor kendi ailesine kahvaltı yediriyor kadın bezdi yapıpta yemeklerinin çöpe gitmesinden

[rüzgar_86]

insanlara anormal olarak beni gösterip kendi kabına sığamayan sevgili eşim insanlar içimize girince evden zor kaçıyorlar annem gibi hayır bari bakıılarımız dayansa ona dua ediyorum arkadaşların senin ne mal olduklarını öğrendiler o yüzden kendin ortaya çıktıkça bana çektiriyor aklın sıra cezalandırıyorsun bravo
devam et ben yine güleceğimsen giderken sana el sallamak bana çok zevk verecek ve boşanmayıp sana daha da ben çektireceğim şimdi hayat sana güzel bir gün o güvendiğin dağlara kar yağsıngelirsin tıpış tıpış yamaçlarıma

[alchemy]

Senin kocanda sanki narsisistik kişilik bozukluğu var... Birden kendi eski halimi görür gibi oldum okuduklarımda.

[rüzgar_86]

Senin kocanda sanki narsisistik kişilik bozukluğu var... Birden kendi eski halimi görür gibi oldum okuduklarımda.

bana da o gibi geliyor ama bu tür vakalarda eşim hasta diyen de hasta çıkıyor objectif birinin ikimizi de dinleyip karar vermesi lazım oda işte doktora gitmiyor
benim işi alevlendirdiğim noktalar var sorumsuzluk olduğu anlarda ben de de öfke kontrolü yok oda bilinç altı işte erkeklerin sorumsuz olduklarını düşünmem oda ilişkiyi daha da zora sokuyor

[alchemy]

Narsisistik kişiler bırak psikoloğa gitmeyi, burnu düşse benimdir diye yerden almaz... Onunla otorite yarıştırdıysan veya otoritesini sorguladıysan işin zor... Bir de unutmuyorlar böyle şeyleri Onların otoritesi hayatta herşeyin önündedir. Sana sabırlar dilerim...

[rüzgar_86]

Narsisistik kişiler bırak psikoloğa gitmeyi, burnu düşse benimdir diye yerden almaz... Onunla otorite yarıştırdıysan veya otoritesini sorguladıysan işin zor... Bir de unutmuyorlar böyle şeyleri Onların otoritesi hayatta herşeyin önündedir. Sana sabırlar dilerim...

evet en büyük sıkıntı çünkü mesleği de ona benzer o yönetiyor evde ben doğru olsa da yapılması gerekeni ben söyledim diye olay çıkıyor neden illaki benim dediğim olacakmış oysa öyle bir durum yok peki sizde sıkıntı ne idi ve size nasıl yaklaşılsın isterdiniz sonuçta çözümlenmesi gereken olaylar oluyor ve ben söylemezsem görmüyor ama nasıl yaklaşmalıyım onu da bilmiyorum

hani öyle kızlar vardıryok hediye almıyor yok gülümsedi ben böyle şeylere takmam evladım hastalandığında yeri geldi tekbaşıma gece hastaneye gitttim illaki onun istediği olacak diye benim tecrübelerime inancıma saygısı yok

[alchemy]

Üzgünüm, sana kendimi örnek vermek istemem, ben boşandım çünkü. Kurnazlıkla idare etmek ve görünürde ona "itaat" etmek, yani resmen ikiyüzlülük yapmak gerekiyor ama itaat edilse dahi bu ondan gelecek şefkatli bir yaklaşımı ille de davet etmiyor. Bizde otorite ciddi sorundu ve otoritesini ilişkinin bir döneminde sorgulamış olduğum için kendisinde beni sürekli "cezalandırma" hakkını görebilecek kadar kendi egosunun esiriydi benim eski kocam. Ben boşandım, kurtuldum, ama şimdi benzer bir işkenceyi kızına yani kızımıza çektiriyor. Ben bu kişilerin düzelebileceğini düşünmüyorum şahsen, bana göre tek çözüm onlardan uzak durmak.

[umutyalnız]

bence de değiş. çünkü bir aile kolay kurulmuyor bu devirde. insanlar kendilerini hazır hissetmedikleri halde evlenmeye karar veriyorlar. evleniyorlar ilk bir iki ay güzel gidiyor belki sonra patlak veriyor. e haliyle ikisi de birbirinin hayatını mahvetmiş iki evlilikzede insan çıkıyor ortaya. sizinki de öyle mi oldu başka nedenler mi var bilemem ama değiş bence. kocan eve geldiğinde onu kapıda karşıla hoşgeldin kocacım de. yemeklerde yeni yeni şeyler yap. üstüne değişik şeyler giy tabi kocanla yalnızken. sonra demesin başka erkeklere mi süsleniyorsun falan bir de o çıkmasın hiç yapmadığın şeyleri yap ne bileyim aklıma fazla birşey gelmiyor evli olmadığım için veya hiç kız arkadaşım olmadığı için ama sonuçta bir erkeğim yani. çok basit olsa da bir erkeğin hoşuna gidecek şeyler vardır yani onları söylemeye çalışıyorum. mesela bizim evi söyleyim sana herkes tvnin karşısına geçer kimse kimseyle konuşmaz ağzını ayırır onu izler herkes. sizde bu olmayabilir çünkü bir kadın isterse evin havasını baştan başa değiştirebilir. kocanla beraberken yüzünden gülücük eksik olmasın. gülümse sürekli somurtma. ve bir anne modeli vardır. herşeyi kendi yapar. kızına da kıyamaz oğluna da kocasına da. (annem gibi ) bunu da yapma bence fazla hani diyrsun ya fedakar bir anne görüyorlar. fazla fedakarlık iyi değil bence bi yerden sonra sıkabiliyor. bırak akısına olduğu gibi gitsin bence. sana biraz akıl vermiş gibi oldum. kendi hayatını yönlendirmeyi dahi beceremeyen biri olarak bunları sana söylemem tuhaf belki ama belki yardımcı olurum diye yazıyorum inşallah mutlu olursunuz bu günler geçer

[rüzgar_86]

Üzgünüm, sana kendimi örnek vermek istemem, ben boşandım çünkü. Kurnazlıkla idare etmek ve görünürde ona "itaat" etmek, yani resmen ikiyüzlülük yapmak gerekiyor ama itaat edilse dahi bu ondan gelecek şefkatli bir yaklaşımı ille de davet etmiyor. Bizde otorite ciddi sorundu ve otoritesini ilişkinin bir döneminde sorgulamış olduğum için kendisinde beni sürekli "cezalandırma" hakkını görebilecek kadar kendi egosunun esiriydi benim eski kocam. Ben boşandım, kurtuldum, ama şimdi benzer bir işkenceyi kızına yani kızımıza çektiriyor. Ben bu kişilerin düzelebileceğini düşünmüyorum şahsen, bana göre tek çözüm onlardan uzak durmak.

hadiii kızına nasıl davranıyor peki ya biraz daha derin anlatabilir misin benim için gerçekten önemli çünkü ne yapacağımı bilmiyorum her yolu denedim ama girdabın içine bende giriyorum ve onda hiç bir çaba yok ben kendi kendime boğuluyorum daha da batıyorum

[rüzgar_86]

bence de değiş. çünkü bir aile kolay kurulmuyor bu devirde. insanlar kendilerini hazır hissetmedikleri halde evlenmeye karar veriyorlar. evleniyorlar ilk bir iki ay güzel gidiyor belki sonra patlak veriyor. e haliyle ikisi de birbirinin hayatını mahvetmiş iki evlilikzede insan çıkıyor ortaya. sizinki de öyle mi oldu başka nedenler mi var bilemem ama değiş bence. kocan eve geldiğinde onu kapıda karşıla hoşgeldin kocacım de. yemeklerde yeni yeni şeyler yap. üstüne değişik şeyler giy tabi kocanla yalnızken. sonra demesin başka erkeklere mi süsleniyorsun falan bir de o çıkmasın hiç yapmadığın şeyleri yap ne bileyim aklıma fazla birşey gelmiyor evli olmadığım için veya hiç kız arkadaşım olmadığı için ama sonuçta bir erkeğim yani. çok basit olsa da bir erkeğin hoşuna gidecek şeyler vardır yani onları söylemeye çalışıyorum. mesela bizim evi söyleyim sana herkes tvnin karşısına geçer kimse kimseyle konuşmaz ağzını ayırır onu izler herkes. sizde bu olmayabilir çünkü bir kadın isterse evin havasını baştan başa değiştirebilir. kocanla beraberken yüzünden gülücük eksik olmasın. gülümse sürekli somurtma. ve bir anne modeli vardır. herşeyi kendi yapar. kızına da kıyamaz oğluna da kocasına da. (annem gibi ) bunu da yapma bence fazla hani diyrsun ya fedakar bir anne görüyorlar. fazla fedakarlık iyi değil bence bi yerden sonra sıkabiliyor. bırak akısına olduğu gibi gitsin bence. sana biraz akıl vermiş gibi oldum. kendi hayatını yönlendirmeyi dahi beceremeyen biri olarak bunları sana söylemem tuhaf belki ama belki yardımcı olurum diye yazıyorum inşallah mutlu olursunuz bu günler geçer

teşekkür ederim yardımınz için fikirleriniz benim için çok önemli ben herkesten fikir alıp kendime göre yorup ders alabilen bir insanım lakin biraz anlatamamış olabilirim kendimi ben tam tersine hayatı cıvıl cıvıl yaşamayı seven bir insanım sadece eşimle hayatı paylaşmak istiyorum tek başına yükü çekeceksem neden evlendim
bir iki örnek versem daha açıklayıcı olur umarım eşimle şakalaşmak istediğimde eşim bana ilk defa böyle bir şeyle karşılaştığı için tekme atmıştı hiç unutmam ne yapacağını bilemedi
yukarıda anlattığınız her şeyi yaptım hala da yaparım içimden gelir netten kafasını kaldırıpta acaba benle kaç kez bir çay keyfi yaptı HİÇ
dedikodu yapalım hani konuşacak bir şey olmadığı için sen çok konuşuyorsun der ertesi gün konuşmak istemediği için odama geçerim beni izler netten neler yaptığıma bakar sen neden benle ilgilenmiyorsun der her istediğini yaptım
kişiliğim bu hemen ayak uydururum ama ne yapsam eksiktir arkadaşım

[alchemy]

Kızımıza bana göre tek kelimeyle saçma sapan, kızımıza göreyse acı verici davranıyor. Kızım şu anda 14 yaşında, hasta olduğunda kendisini aramayan, birlikteyken sadece "okul nasıl, arkadaşın var mı" diyen, bunlarda başarısızsa ona tirad çeken, sürekli öğüt veren, yakınlık göstermeyen, sevgi göstermeyen, adeta "istediğim gibi ol, olmazsan benden yakınlık göremezsin" diyen, kızının başarısızlıklarını ya yüzüne vuran veya ağzından bir laf çıkmasa da tüm tavrı ile onu "onaylamadığı, beğenmediği ve yetersiz bulduğu" mesajını ileten, kızın yapmasını istediği şeyleri emrivaki ile ona yaptırtmaya çalışan (gitar kursuna yazdırmak, gökbilimle ilgilensin diye teleskop almak, İspanyolca öğrensin diye kitap-cd seti alıp sonra bir de ödev vermek (!), zorla yaz kursuna yazdırmak) itirazlarını dinlemeyen ve kız bunları biraz deneyip soğuyunca onu ayran gönüllülükle suçlayan, ilgi ve zaman yerine sadece para ve öğüt veren... bir zat-ı muhterem işte. Ona sorsan o çok "özverili" bir şekilde bir çabalar bir çabalar gösteriyor ki, sorma gitsin... Ama kızım, hiç unutmuyorum, birkaç yıl önce çok şiddetli bir soğukalgınlığı geçirip 1 hafta yataktan çıkamadığında ve tesadüfen telefonla aradığında bunu öğrendiğinde, bir daha arayıp da nasıl olduğunu hiç sormayan da bir baba... O hastalıktan tam 6 hafta sonra aramıştı mesela... İşin kötüsü, çocuk için babanın bu yaklaşımı çok parçalayıcı, hele kız çocuğu ise. Kıza iliklerine değersizlik mesajını işlemiş durumda. Kızım sürekli öfke dolu ona karşı, ama ondan çok korktuğu için doğru dürüst itiraz da edemiyor... Ve bunu seyretmek, birşey de yapamamak acı birşey. Babanın umursamamasının ne demek olduğunu çok iyi bilen biri olarak benim için evet, acı birşey..

[rüzgar_86]

Kızımıza bana göre tek kelimeyle saçma sapan, kızımıza göreyse acı verici davranıyor. Kızım şu anda 14 yaşında, hasta olduğunda kendisini aramayan, birlikteyken sadece "okul nasıl, arkadaşın var mı" diyen, bunlarda başarısızsa ona tirad çeken, sürekli öğüt veren, yakınlık göstermeyen, sevgi göstermeyen, adeta "istediğim gibi ol, olmazsan benden yakınlık göremezsin" diyen, kızının başarısızlıklarını ya yüzüne vuran veya ağzından bir laf çıkmasa da tüm tavrı ile onu "onaylamadığı, beğenmediği ve yetersiz bulduğu" mesajını ileten, kızın yapmasını istediği şeyleri emrivaki ile ona yaptırtmaya çalışan (gitar kursuna yazdırmak, gökbilimle ilgilensin diye teleskop almak, İspanyolca öğrensin diye kitap-cd seti alıp sonra bir de ödev vermek (!), zorla yaz kursuna yazdırmak) itirazlarını dinlemeyen ve kız bunları biraz deneyip soğuyunca onu ayran gönüllülükle suçlayan, ilgi ve zaman yerine sadece para ve öğüt veren... bir zat-ı muhterem işte. Ona sorsan o çok "özverili" bir şekilde bir çabalar bir çabalar gösteriyor ki, sorma gitsin... Ama kızım, hiç unutmuyorum, birkaç yıl önce çok şiddetli bir soğukalgınlığı geçirip 1 hafta yataktan çıkamadığında ve tesadüfen telefonla aradığında bunu öğrendiğinde, bir daha arayıp da nasıl olduğunu hiç sormayan da bir baba... O hastalıktan tam 6 hafta sonra aramıştı mesela... İşin kötüsü, çocuk için babanın bu yaklaşımı çok parçalayıcı, hele kız çocuğu ise. Kıza iliklerine değersizlik mesajını işlemiş durumda. Kızım sürekli öfke dolu ona karşı, ama ondan çok korktuğu için doğru dürüst itiraz da edemiyor... Ve bunu seyretmek, birşey de yapamamak acı birşey. Babanın umursamamasının ne demek olduğunu çok iyi bilen biri larak benim için evet, acı birşey..

gerçekten acı ve sinir bozucu eşim lafta şuan kızını çok seviyor ama ne zaman iş başa düşünce o ortada yok ona göre ben herşeyini büyütüyorum bahane bu kendi yapması gereken sorumlulukları iş başa düşünce hatırlatmak mecburiyetinde kalıyorsunuz o zaman ipler kopuyor zaten ben dediğim için yapmayacağım altında tavırsız umursamaz uyuyorsa uyuyor her ne yapıyorsa ona devam ediyor ne yapacağımı şaştım
ertesi gün hiç bir şey yok gibi kızını yine seviyor iyi de aklı erince kendi ruh hali bozuk olduğu için daha da sapıtacak hareketleri daha anlamsız olacak
başkalarına göre değişecek sadece merak ediyorum acaba değişecek mi sadece kızım için yanlış işler yapmak istemiyorum

[alchemy]

Bunlar ikiz mi? Boşanmakla ilgili bir yazını okudum blogunda sanırım. Başkalarının tecrübesi senin ne kadar işine yarar bilemiyorum. kaç yaşındasın? kızın kaç yaşında? tek başına yaşayabilir misin? Tek başına annelik yapmak kolay değil, hele hem anne hem de baba olmak zorunda kalırsan. Kızı burnunun dibindeyken bile çok ilgilenmeyen bir baba, uzaktayken daha da beter olabiliyor. Ben boşanalı 12 yıl oldu neredeyse. Şimdi, kendi açımdan bakınca, o adamın narsisizminden ötürü yaptığı gaddarlıklardan iyi ki kurtulmuşum. Aslında kızım açısından bakınca da çok farklı değil... Çünkü beraber olmaya devam etseydik dahi, ben ben olduğum sürece, eşitlikçi bir yapım olduğu sürece, evlilikte de susamayacaktım ve çocuk bundan mutlaka olumsuz etkilenecekti. Bazı doğaları inkar etmemek lazım. Sineye çekebileceksen, çocuğun için buna katlanabileceksen ve bu senin ruhunu örselemeyecekse ve bunun gerektiğini düşünüyorsan, devam ettirmeye çalışmalısındır belki de, bilemiyorum... Çünkü bu işin "dul kadın"lık kısmını açmadım bile daha Ama ruhun buna dayanamayacaksa, bilemiyorum. Bunlar tavsiyede bulunmak için sahiden çok ciddi konular ve lütfen, belirtmek isterim özellikle: tavsiye vermeye kastım niyetim yok, haddimi aşar ve ayrıca çok da tehlikeli buluyorum. Dinlemek istediğin için anlatıyorum, istediğin an kesebilirim...

[rüzgar_86]

Bunlar ikiz mi? Boşanmakla ilgili bir yazını okudum blogunda sanırım. Başkalarının tecrübesi senin ne kadar işine yarar bilemiyorum. kaç yaşındasın? kızın kaç yaşında? tek başına yaşayabilir misin? Tek başına annelik yapmak kolay değil, hele hem anne hem de baba olmak zorunda kalırsan. Kızı burnunun dibindeyken bile çok ilgilenmeyen bir baba, uzaktayken daha da beter olabiliyor. Ben boşanalı 12 yıl oldu neredeyse. Şimdi, kendi açımdan bakınca, o adamın narsisizminden ötürü yaptığı gaddarlıklardan iyi ki kurtulmuşum. Aslında kızım açısından bakınca da çok farklı değil... Çünkü beraber olmaya devam etseydik dahi, ben ben olduğum sürece, eşitlikçi bir yapım olduğu sürece, evlilikte de susamayacaktım ve çocuk bundan mutlaka olumsuz etkilenecekti. Bazı doğaları inkar etmemek lazım. Sineye çekebileceksen, çocuğun için buna katlanabileceksen ve bu senin ruhunu örselemeyecekse ve bunun gerektiğini düşünüyorsan, devam ettirmeye çalışmalısındır belki de, bilemiyorum... Çünkü bu işin "dul kadın"lık kısmını açmadım bile daha Ama ruhun buna dayanamayacaksa, bilemiyorum. Bunlar tavsiyede bulunmak için sahiden çok ciddi konular ve lütfen, belirtmek isterim özellikle: tavsiye vermeye kastım niyetim yok, haddimi aşar ve ayrıca çok da tehlikeli buluyorum. Dinlemek istediğin için anlatıyorum, istediğin an kesebilirim...

hayır tam tersi benim için çok önemli ben dul bir annenin kızıyım neler yaşadığınızı az çok tahmin ediyorum çalışıyorum ama türkiyenin durumu ortada dul kadın dul kadındır evli iken bile musallat olanlar varken dulken düşünemiyorum ve tekrar o günlerime dönmek ve kızıma da bunları yaşatmak istemiyorum
sorun ki bunlar varken düşüncelerimde bende haksızlığa susamayan biriyim ve elimde olmadan karşı geliyorum değişemem çünkü benlik bir mesele olmadığını yaşadıkça anladım en basit örneği vereyim size bebekler uyuyumadı mı kısır döngüye girerler uyuyamaz ama ağlarlar ve saatlerce bu durumda bazen araba ile dolaştırsanız bebek anında uyuyacaktır peki gecenin yarısı tek kadın elinde ağlayan çocuk kendiniz kullansanız zaten bebek ağlıyor taksi çağırsanız o saatte arkadaşınızı çağırttırmaz zaten eşiniz ne yapacaksızın böyle zor durumlarda kalıyorum ve hafif gibi görünse de değil başka çözüm bırakmayan bir eşiniz var hem ona muhtaç bırakıyor hemde elinizden tutmuyor ben ne yapabilirim ki böyle durumlarda illaki o olmalı o değişmeli işte sorunda bu gitsem dert kalsam dert zaten gitsem belki de iyi ki gitmişim diyeceğim hatta bunda şüphe yok ama korkumu başta dile getirdim ona artık gücüm kalmadı
düşünün daha 3 senelik çalışma hayatımda 2 kişi beni denedi ki düşünemiyorum dahası dul kadının halini