galiba bu ara borderline tarafım hortladı

[ALTI2]

ocak ay'ının sonlarından beri iyi değilim.
önce kaçamak yapıp alkol aldım burda da belirttiğim gibi.
akabininde ki bir hafta ne kafam üstümde idi ne huzurum yerinde idi.
resmen cehennem yaşadım.
aşırı huzursuzluktan,günlük hiç bir işimi yapamadım.
karşımdaki insanlar bir şey anlatıyor sanki aklım başımda değil gibi bir cümledeki kelimeleri bile düzgün algılayamıyordum,iki kelimeyi bir araya getirmekte çok zorlanıyordum.
o müthiş huzursuzlukta bağırıp çağırmamak için kendimi nasıl zorladım bir allah bir ben biliyorum.
anlatılacak gibi tarif edilebilecek gibi şeyler değil.
sonrasında doktoruma gittim,durumu anlattım xanax yazdı,huzursuzluğun arttığında al sadece dedi.
biraz öyle idare ettim ama o huzursuzluk aşırı huzursuzluk devam etti,doktorumu aradım sürekli devam ediyor siz arada alın dediniz ama günlük alabilirmiyim hiç iyi değilim dedim,diğer kontrol zamanına kadar günlük al dedi.

idare ediyorum ama çok karmaşık durumdayım.
tüm olumuz düşünceler bende sanki.anlık düşünce değişimleri,his değişimleri saldırıyor benliğime.

böyle zamanlarda korku,kaygı aşırı öfke dengesiz haller kendime aşırı güvensizlik,kendimi ve insanları suçlama daha bir sürü duygu düşünce arasında gidip geliyorum.

sokağa çıkamıyorum ya ani saçma bir hareket yaparsam,gülersem ağlarsam,bağırırsam,öfke ile birilerine çatarsam vs vs bir sürü şey. her şey bir tuhaf oluyor,hava,ışık,var olan herşey beni aşırı kötü etkiliyor,korkuyorum.
ağlasam hiç susmayacak kadar doluyum,bağırsam hiç susmayacak kadar öfkeliyim,korksam hiç kendime gelemeyecek kadar korkağım. yani ne kendimdeyim ne de değilim.
hiç hiç hiiiiç umudum yok.
neyi düşünsem sonunu boş ve anlamsız buluyorum.
hep anlamsıza çıkıyor . çelişkiler çelişkiler çelişkiler...

o kadar çok ki karmaşıklık sadece kendi içimde cehennem de gibiyim.

bilmiyorum ne olacak

[ALTI2]

tüm bunların üstüne eniştem vefat etti geçen hafta. cenazesinde bulunmak zorunda kaldım. cenaze namazı defin işi,yeğenlerimin çığlıkları hepsine şahit oldum malesef. ,cenaze ortamı şimdi de bunları yaşıyorum,tuz biber oldu yarın doktor kontrolüm var,ekstra xanax alıyordum,anlatacağım durumlarımı ne yapacak dozları arttıracak mı devam mı diyecek bakıcaz

[ALTI2]

güç bela gidebildim hastaneye,bu kafa ve psikoloji ile iki sokak öteye gitmek bile çok fena zor iş.
ve içinde bulunduğum durumu bile karman çorman anlatabildim,sanırım anlatmaya çalıştım. herşey karman çorman kafamın içinde,
kendimi çok tuhaf hissediyorum.
doktorum antidepresanımı arttırdı,abizol diye bir ilaç daha ekledi raporuma.
sonrasında eve dönüşüm,uzaydan dünyaya dönmek gibi yine pek güç oldu inşallah işe yarar şu yeni ilaç vs. zor zor zorrr,her şey zor şu haldeyken

[kayıp 00]

ilaçlar kandırıyor.. hiç bişey iyiye gitmiyor.. gidiyormuş gibi yapıp yine dünyanın en uzak köşesine fırlatıyor bizi.. bo aralar bnm de borderline tarafım hortladı.. hatta psikotik depresif bozuklukla beraber döne döne geliyorlar.. bu ne pis bi hastalıkmış arkadaşım sağı solu belli olmuyor

[ALTI2]

ilaçlar kandırıyor.. hiç bişey iyiye gitmiyor.. gidiyormuş gibi yapıp yine dünyanın en uzak köşesine fırlatıyor bizi.. bo aralar bnm de borderline tarafım hortladı.. hatta psikotik depresif bozuklukla beraber döne döne geliyorlar.. bu ne pis bi hastalıkmış arkadaşım sağı solu belli olmuyor

kayıp kandırsın bilmem napsın ama geçirsin şu ilaçlar.öncesin de kötünün iyisi haldeydim ve idare ediyordum günlük yaşamımı.
benim de dediğim sanırım o psikotik depresif moduna geçtim. herşey hucum etmiş durumda zihnime.
ve her şeyi tuhaf algılamaya başladım. korku kaygı huzursuzluk komple karışık durumdayım hissel ve mantıksal olarak. sokağa çıksam ya bağırırsam ya ters bir hareket yaparsam gibi abuk subuk şeyler geliyor aklıma. öfkemi,hüzün mü ne olduğunu bilemiyorum bomba taşıyormuşum gibi içimde. ne düşünsem boşluk anlamsızlık,tarifi mümkün değil. salislerlee mod değiştiriyorum. hangi haldeyim anlayamadım ki.
doktor ee neyin var sen mi kötüsün etrafmı noldu diyor sap diyorum saman diyorum kendimi anlatmak için, ne anladı o da bilmiyorum işte.
temelinde üzüntü var biliyorum. çok ağırıma giden şeyler oldu ve artık belli bir noktadan sonra bastıramıyorsun.
illet ki ne illet,ne tam kaybediyorsun kendini ne tam kendine gelebiliyorsun. komple karmaşa acı ile beraber yaşadığım.
sağına da soluna da belli olmayan taraflarına da cümle alem diyorum ne diyeyim.

bir de dikkatimi çeken yanı bu dönemler genelde bahar ayları yaklaşınca ortaya çıkıyor.bana öyle denk geldi hep. mevsimsel etkilenme de oluyormu nedir. millet baharın güzelliğini yaşar ben kendi enkazımı toparlamaya çalışırım.

[ALTI2]

yeni başladığım ilaçların etkisi ile uyuşuk uyuşuk geziyorum huzursuzluğum bitiyor ya buna da razıyım.
bir kaç gün uyumakta zorluk çektim,tam uyku moduna geçeceğim müthiş bir sıçrama ile gözlerimi açıyorum. tüm yatak sallanıyor nasıl bir reflekstir bu karabasan desem değil,boğulmuyorum,anında nefesim kilitlenip şoka giriyormuşum gibi oluyordu. çok kötü bir haldi anlayacağınız.
neyse ki iki gündür sıçramalara uyanmıyorum,ama annem uyku da ara ara sıçradığımı söylüyor..
o huzursuzluğu korkuyu endişeyi ve daha ne varsa tekrar yaşamak istemiyorum...
dedim ya bulanık bulanık geziyorum uyuşuklukla. herhangi bir yerim kaşınıyor vücudum da otomatikman buluyorum kaşınan yeri,
yoksa duvara dokunuyorum zannederim. yüzümü yıkayacağım her hangi bir odun parçasını yıkıyormuşum gibi oluyor. sanki gizli bir zırh giymiş gibiyim. trajikomik işte uff....


bu tekrarları yaşamaktan ne zaman kurtuluruz bilmiyorum ki.
şu an yok deniliyor ya çaresi ,keşke varolsa da bilinmiyor olsa
çünkü kendiliğinden ortaya çıkar umudu bile yoktan iyi olurdu

[Ental]

Sizi cok iyi anliyorum. Ben uzun yillar Borderline oldugumu bilmeden yasadim. İsim olmasana ragmen bir bosluk duygusu beni yakaliyordu. Ancak icki icerek rahatlamaya calisiyordum. İcki aldiktan sonra da ofke nobetleri basliyordu. Esimi elestiriyordum. Sonra sucluluk duygulari icimi kapliyordu. Bu surec icerisinde yasadigim ve belkide benim sebep oldugum bir nedenle esimle ciddi bir kriz yasadim. Bu kriz sonucu isimden istifa ettim. Kariyerimin en parlak doneminde, en cok para kazandigim donemlerde bir gunde istifa ettim. Sonra bir is yeri acarak, bir yil icerisinde neredeyse tum birikimimi batirdim. Simdi issizim. Esimle olan sorunlarim (ki cogu benden kaynakli) iliskimizde derin yaralar acti. Simdi Bosluk daha fazla. Geriye donup hayatimi yeniden yasamak ve bu yanlislari yapmamak icin neler vermezdim. Simdi bedenim uyusmus gibi, her tarafim agriyor. Basimi zor tasiyorum. Ama bunlari yenmek gerektigine inaniyorum. Bos kaygi ve endiseler bunlar. Belki cocukken Anneden sagLiklinbir seklilde kopamamanin getirdigi guvensizlik duygulari. Sorun disarida ya ds diger insanlarda degil, bunu biliyorum. Bu depresyondan kurtulma istegi insani alkol, ofke, kizginlik ve diger hatali eylemlere surukluyor. Ancak hata yapmamak icin alkol kesinlikle almiyorum. Lutfen sizde kendinize inanin. Problem hic bir zaman disarida degil.elimizde var olanlarin kiymetini ve degerini bilelim. Kendimizi bir sekilde korumamiz lazim. Bu yalnizlik ve terkedilmislik duygusu insana yanlislar yaptiriyor. İsiniz varsa ne kadar kotu gororseniz gorun isinizi ya da okulunuzu sevin.Eksik olan bir yonunuz varsa, kacmayin, ertelemeyin hirsla uzerine gidin.Eldekileri kaybetmek daha buyuk acilara yol aciyor. Kaybedilen kolay kolay yerine konmuyor. Biliyorum cok guc, ben yapmaya calisiyorum.Borderline iyi yonetilmezse cok zarar veriyor. Sizi tanimiyorum, yazabildiklerim simdilik bu kadar. Lutfen kendinizi sevin.